نور مرئی (که معمولاً بطور خلاصه نور گویند) تابش الکترومغناطیسی است که به چشم انسان و دیگر موجودات مرئی و مسئول حس بینایی است. نور مرئی با طول موجی از حدود ۳۸۰ تا حدود ۷۴۰ نانومترجای دارد. محدوده نور مرئی بین دو نور نامرئی مادون قرمز، که در طول موج‌های بلندتر و نور نامرئی ماوراء بنفش، که در طول موج‌های کوتاه تر یافت می‌شود قرار دارد. به نور در فارسی پرتو هم می‌گویند. طیف نوری به 6 دسته مختلف دسته بندی می شود. این 6 دسته بر اساس شدت ، فرکانس و طول موج از یکدیگر تفکیک می شوند.
دو مورد اول در دسته موج های الکترومغناطیسی قرار می گیرند. موج های الکترومغناطیسی به عنوان منبع منتشر کننده امواج سینوسی با طول موج های مختلف در نظر گرفته می شوند که دارای جرم نمی باشند. هر کدام از این ذرات بدون جرم دارای انرژی هستند که منتقل کننده اطلاعات از مسیر عبوری خود می باشند. هر کدام از این باند های انرژی فوتون نامیده می شوند. فوتون ها با عبور از اجسام و با توجه به کم و زیاد شدن دامنه قدرت آنها به یک گیرنده نوری برخورد کرده و اطلاعات به صورت تصویر از طریق گیرنده دریافت می شوند. کاربرد دو نوع طیف نوری 1 و 2 در سیستم های پزشکی می باشد.
نمونه های تصویر Gamma Ray به همراه کاربرد ها در زیز نشان داده شده است. عملکرد Gamma Ray با تزریق یک ماده به بدن و تاباندن نور به بدن می توان عضو های تخریب شده را تشخیص داد. نمونه دیگر X-Ray می باشد که به باند فرکانس رادیویی نزدیک می باشد. در X-Ray با تاباندن طیف نوری به بدن می توان وضعیت قسمت های سخت را بررسی نمود.
با توجه به نمودار طیف نوری ، چشم انسان در محدوده Visible که یک محدوده کمی است قرار می گیرد. تصاویر دیجیتال تولید شده در این طیف قرار می گیرند.